Ρογκάς > Διαδρομή > Περιγραφή
EIΣΑΓΩΓΙΚΑ : Η διαδρομή του Ρογκά έχει κυκλική μορφή, με εκκίνηση και τερματισμό στην τοποθεσία "Λάκκος" στη ρεματιά του Ενιπέα ποταμού, μόλις 200 μέτρα από την κεντρική πλατεία του Λιτοχώρου! Έχει συνολικό μήκος 32 χιλιόμετρα και συνολική ανάβαση 2300 μέτρα, ενώ το μέσο υψόμετρό της είναι στα 876 μέτρα, το μέγιστο στα 1465 και το ελάχιστο στα 270. Σχεδόν όλο το μήκος της διαδρομής κινείται πάνω σε μονοπάτια. Η "ορεινότητα" (δείκτης ανάβασης) είναι 73 (2300:32). Πιο κάτω ακολουθεί μια ευσύνοπτη περιγραφή της διαδρομής, με πρακτικά τμήματα του χάρτη και επεξηγήσεις για να είναι πιο κατανοητές οι πληροφορίες.
1/5 --> ΛΑΚΚΟΣ – ΣΤΑΥΡΟΣ >> 4,8 km / +720m / -90m
Από το Λάκκο (εκκίνηση), η διαδρομή ακολουθεί 40 μέτρα πλακοστρωμένο δρόμο ανάμεσα στα μαγαζιά της περιοχής και αμέσως μετά μπαίνει σε στενό αλλά επίπεδο μονοπάτι, μέσα σε πυκνή βλάστηση, ακολουθώντας δυτική κατεύθυνση προς το βουνό. Σύντομα στα αριστερά εμφανίζεται το ποτάμι ανάμεσα στα πλατάνια και στα 800 μέτρα βρισκόμαστε σε διασταύρωση με μια σιδερένια γέφυρα στα αριστερά μας. Δεν την περνάμε αλλά την αφήνουμε αριστερά και συνεχίζουμε τον ανήφορο! Για το επόμενο 1,5 χιλιόμετρο το μονοπάτι κινείται απότομα ανηφορικά, κυρίως ανάμεσα σε θαμνότοπους (πουρνάρια, κέδρα) και αείφυλλα στη συνέχεια που έχουν μεγαλύτερο ύψος και σκεπάζουν σαν θόλος το μονοπάτι. Στο 2,3 της διαδρομής, το μονοπάτι συναντά σε στροφή του τον κεντρικό ασφάλτινο δρόμο που οδηγεί από το Λιτόχωρο στα Πριόνια. Εδώ είναι η τοποθεσία "Ζηλνιά", σε υψόμετρο 700 μέτρων, με κύριο χαρακτηριστικό το δρόμο και ένα πλάτωμα με θέα στο φαράγγι του Ενιπέα, κάτω χαμηλά!
Περνάμε απέναντι στη νοητή ευθεία του μονοπατιού, ανηφορίζοντας 4-5 πετρόχτιστα σκαλοπάτια. Συνεχίζουμε με ανηφορικό μονοπάτι μέσα σε δάσος πεύκου αρχικά και έλατου στη συνέχεια. Το ίχνος είναι σαφές και υπάρχει σταθερή σηματοδότηση πάνω στα δέντρα! Συμπληρώνοντας 3,0 χιλιόμετρα από την εκκίνηση, βγαίνουμε σε ξέφωτο με θέα προς τις κορυφές του βουνού. Η ανηφορική κλίση εκμηδενίζεται και σε 300 μέτρα ακόμα φτάνουμε σε διχάλα του μονοπατιού, στην τοποθεσία "Χαντόλια" σε υψόμετρο 960 μέτρων. Ακολουθούμε Το δεξί σκέλος (βόρεια) στη διακλάδωση, με πρώτο προορισμό το καταφύγιο «Δημήτρης Μπουντόλας» στη θέση «Σταυρός», σε μικρή σχετικά απόσταση από εκεί.
Στρίβοντας δεξιά, το μονοπάτι κατηφορίζει μέσα σε πυκνό δάσος και λίγο μετά γίνεται επίπεδο σε γενικές γραμμές. Μετά από ένα χιλιόμετρο από τη διασταύρωση στου «Χαντόλια», το μονοπάτι βγαίνει στον κεντρικό ασφαλτόδρομο, λίγο πιο πάνω από το καταφύγιο «Μπουντόλας». Εδώ η διαδρομή φεύγει δεξιά και κατηφορικά και μετά από 100 μέτρα, αφήνει την άσφαλτο και ανηφορίζει σε πρόχειρο χωματόδρομο 30 μέτρων, για να εξέλθει σε λιβάδι με τριγωνομετρικό σημείο, μετρημένο στα 939 μέτρα από την Γ.Υ.Σ. Το καταφύγιο φαίνεται στα δεξιά, σε απόσταση 50 μέτρων. Προσεγγίζουμε στην αριστερή πλευρά του, όπου βρίσκεται πλακοστρωμένος προαύλιος χώρος, όπου και ο πρώτος σταθμός του αγώνα, σε υψόμετρο 925 μέτρων.
2/5 --> ΣΤΑΥΡΟΣ - ΓΚΟΡΤΣΙΑ >> 8,2 km / +570m / -380m
Από το πλακόστρωτο του καταφυγίου φεύγουμε αριστερά, από πέτρινα σκαλοπάτια, από τα οποία ξεκινά κατηφορικό χορταριασμένο μονοπάτι ανάμεσα σε δέντρα και λίγο πιο κάτω στρέφεται αριστερά (δυτικά) και μπαίνει σε πολύ πυκνό δάσος, όπου κυριαρχούν μεγαλόκορμες οξιές. Το μονοπάτι έξαφνα γίνεται πολύ φαρδύ και εντελώς επίπεδο! Η εξήγηση για το πλάτος και το επίπεδο του μονοπατιού έχει εξήγηση και αυτή είναι πώς κάποτε κατασκευάστηκε κλειστό δίκτυο μεταφοράς νερού από την περιοχή «Μάνα» (μάνες αποκαλούνται οι πηγές) στην περιοχή που σήμερα βρίσκεται το καταφύγιο, για να καλύπτονται οι ανάγκες ποτίσματος των κοπαδιών που διατηρούσαν εκεί κτηνοτρόφοι του Λιτοχώρου. Το αυλάκι μεταφοράς νερού είναι κλειστό και στο μεγαλύτερο μέρος της απόστασης των 2,5 χιλιομέτρων της πορείας του, θαμμένο λίγα εκατοστά κάτω από το έδαφος, στην εσωτερική άκρη του μονοπατιού. Η κλίση του μονοπατιού είναι απειροελάχιστη (περίπου 20 μέτρα συνολικά στα 2,5 χιλιόμετρα), προκειμένου να υπάρχει μια ελάχιστη φυσική ροή του νερού μέσα από το αυλάκι. Το μονοπάτι ακολουθεί το ανάγλυφο του βουνού εδώ, μπαίνοντας και βγαίνοντας στις ρεματιές, με το δάσος συνεχώς παρόν! Εδώ ο προσανατολισμός του μονοπατιού είναι βορεινός και τον χειμώνα είναι αρκετά επικίνδυνο το πεδίο, εφόσον υπάρχουν συνθήκες παγετού και κάποιο ελάχιστο χιόνι στρωμένο. Ο κίνδυνος προκύπτει από τις μεγάλες κλίσεις κάτω από το μονοπάτι, οι οποίες σε κάποιες περιπτώσεις είναι εντελώς κάθετες χωρίς να γίνεται αντιληπτό και απαιτείται προσοχή σε σημεία όπου μπορεί να γίνει το μοιραίο στραβοπάτημα.
Στα 2,5 χιλιόμετρα από το καταφύγιο, το μονοπάτι εισέρχεται σε κακής βατότητας χωματόδρομο. Εκεί, ακολουθούμε τη δεξιά και κατηφορική κατεύθυνση, μόνο όμως για 30-40 μέτρα! Εκεί, υπάρχει στα αριστερά του δρόμου τσιμεντένια κατασκευή (δεξαμενή). Ακριβώς στην άκρη της δεξαμενής, ξεκινά στα αριστερά φαρδύ και ελαφρά ανηφορικό μονοπάτι (υπάρχουν σταθερές πινακίδες). Αμέσως η κλίση του εκμηδενίζεται και έτσι επίπεδο φτάνει σε 30 μέτρα σε ρηχή κοίτη όπου κυλά νερό. Εδώ ακριβώς είναι η περίφημη «Μάνα», η πηγή από όπου το νερό μεταφέρεται με το κλειστό αυλάκι στην περιοχή του Σταυρού!
Προσπερνάμε την κοίτη απέναντι και συνεχίζουμε σε ανηφορικό μονοπάτι, που σύντομα βγαίνει σε εγκαταλειμμένο δασικό δρόμο, τον ακολουθεί για λίγο και συνεχίζει ως μονοπάτι και πάλι μετά το σβήσιμο του δρόμου. Το μονοπάτι για τα επόμενα 1500 μέτρα με μια γενικότερη μικρή ανηφορική κλίση, μέσα από μικτό δάσος, οξιάς κυρίως στην αρχή και πεύκου στη συνέχεια. Η κατεύθυνση του μονοπατιού είναι βόρεια και σταδιακά οι κλίσεις εξομαλύνονται, για να κάνει περίπου μια στροφή 180 μοιρών μέσα σε λιγότερο από 100 μέτρα, κατά την έξοδό του σε δασικό χωματόδρομο, στην τοποθεσία «Σέλωμα», σε υψόμετρο 1120 μέτρων και σε απόσταση 9 χιλιομέτρων από την εκκίνηση. Το σημείο είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστικό, με μια ακόμα τσιμεντένια δεξαμενή νερού πυρόσβεσης, στην αριστερή άκρη του δρόμου και σχετικές πινακίδες. Πρέπει να σημειωθεί ότι αυτά τα πρώτα 9 χιλιόμετρα είναι απολύτως κοινά με τα πρώτα 9 του Mythical, από εδώ και πέρα όμως οι δύο διαδρομές (Ρογκά/Mythical) ακολουθούν διαφορετική πορεία.
Ακριβώς πάνω στο δρόμο, απέναντι από τη δεξαμενή και σαν νοητή συνέχεια της πορείας ως εδώ, φαίνεται ένα μονοπάτι να ανηφορίζει απότομα ανάμεσα σε πεύκα (σχετική πινακίδα αναφέρει «Μπάρμπα»). Αυτή είναι η συνέχεια της πορείας μας από εδώ και χρειάζεται 1,7 χιλιόμετρο πορείας πάνω στο συγκεκριμένο μονοπάτι για να φτάσουμε στο ψηλότερο σημείο της διαδρομής του αγώνα συνολικά. Η πορεία αρχικά είναι σε μικρές κλίσεις ανάμεσα σε βλάστηση πεύκου και μετά από μια σύντομη επιπέδωση πιο πάνω (περιοχή Καραπέτσα), στη συνέχεια όμως ξεκινά πιο σοβαρός ανήφορος ανάμεσα σε δάσος οξιάς και λίγο πιο πάνω, στο Κ-10 η κλίση μεγαλώνει ακόμα περισσότερο, για να γίνει εξαιρετικά μεγάλη σε κάποιες περιπτώσεις. Το μονοπάτι σε γενικές γραμμές, κινείται πάνω σε μια ράχη και στο τέλος, αφού εξομαλύνονται οι κλίσεις του για δεύτερη φορά, συνεχίζει για 300 ακόμα μέτρα και φτάνει στη θέση «Μπάρμπα» στο Κ-11 και σε υψόμετρο 1465 μέτρων. Εδώ υπάρχει πέτρινη κατασκευή με ξύλινο κιόσκι και το χαρακτηριστικό είναι ότι το μονοπάτι μας συνδέεται ακριβώς μπροστά από το κιόσκι με το κεντρικό μονοπάτι, το δεύτερο πιο πολυσύχναστο στον Όλυμπο, αυτό που οδηγεί από τη Γκορτσιά στο Οροπέδιο των Μουσών.
Μπαίνοντας στο κεντρικό μονοπάτι πλέον, η διαδρομή του Ρογκά στρέφεται προς τα αριστερά (νότια), επίπεδο για τα πρώτα του μέτρα και στη συνέχεια κατηφορικό, για τα επόμενα 2 χιλιόμετρα, μέχρι την τοποθεσία «Γκορτσιά». Το μονοπάτι, αν και φαρδύ, είναι κακής βατότητας σε μεγάλο μέρος του και απαιτεί προσοχή για στραβοπατήματα, που εύκολα μπορούν να προκαλέσουν διάστρεμμα ή και σοβαρότερο ακόμα τραυματισμό, ειδικά σε κάποιον που κινείται με μεγάλη ταχύτητα. Θέμα απώλειας της διαδρομής δεν τίθεται, καθώς το μονοπάτι είναι πέρα από σαφές και ευδιάκριτο. Μετά από αρκετά κατηφορικά στριφογυρίσματα μέσα σε μικτό δάσος πεύκου και οξιάς, σε υψόμετρα περίπου στα 1100-1400 μέτρα και με μόνιμη κατηφορική πορεία, το μονοπάτι βγαίνει σε κομβικό σημείο, σε χωματόδρομο, όπου την καλοκαιρινή περίοδο υπάρχει ένα τεράστιο πάρκινγκ αυτοκινήτων από πεζοπόρους. Εδώ, λίγο πάνω από τον κεντρικό ασφαλτόδρομο που οδηγεί στα Πριόνια, είναι ο δεύτερος σταθμός του αγώνα, στο Κ-13 και σε υψόμετρο 1120 μέτρων.
3/5 --> ΓΚΟΡΤΣΙΑ - ΓΚΟΛΝΑ >> 7,6 km / +510m / -590m
Από το πλάτωμα της Γκορτσιάς κατηφορίζουμε για 100 μέτρα σε κακό χωματόδρομο και βγαίνουμε στην άσφαλτο, όπου φεύγουμε στη νοητή ευθεία που μας οδηγεί ο χωματόδρομος που ακολουθήσαμε από το πλάτωμα, άρα κινούμαστε στην αριστερή πλευρά της ασφάλτου, με ανατολική κατεύθυνση, προς την έξοδο του βουνού. Ακολουθούμε για 300 μόνο μέτρα την άσφαλτο και σε αριστερή στροφή του δρόμου 90 μοιρών, φεύγουμε δεξιά με απότομη κατηφορική κλίση.
Εδώ ξεκινά ένα υποτυπώδες μονοπάτι 550 μόλις μέτρων αναπτύγματος αλλά με απώλεια 200 μέτρων υψομετρικής διαφοράς, πράγμα που σημαίνει πολύ μεγάλες κατηφορικές κλίσεις, άρα ιδιαίτερη προσοχή στη διαχείριση. Στα 200 μέτρα από το ξεκίνημα στην άσφαλτο, το μονοπάτι περνά από την τοποθεσία «Δέντρο», ένα στιγμιαίο πλάτωμα με μια μεγάλη βελανιδιά στο κέντρο της και υπολείμματα κτηνοτροφικής εγκατάστασης στη βάση του δέντρου. Από εκεί και μετά πολύ απότομος κατήφορος, στριφογυρίζει ανάμεσα σε δασική βλάστηση με μια στιγμιαία έξοδο σε βραχωμένο σημείο, από όπου πανοραμική θέα του βουνού. Στο τέλος αυτής σύντομης αλλά απότομης κατάβασης, βγαίνουμε στη θέση «Ασπρόγειες», στο Κ-14 της διαδρομής, σε υψόμετρο 900 μέτρων (πινακίδες) και πανοραμική θέα του βουνού.
Από τις «Ασπρόγειες» ακολουθούμε το δεξί σκέλος του μονοπατιού στο οποίο μας οδήγησε η απότομη κατάβαση. Με δυτική ξανά κατεύθυνση, κινούμαστε σε ισοϋψή, σε δασωμένο και πάλι τοπίο και σε 500 μέτρα φτάνουμε σε ρεματιά με πυκνή βλάστηση και δύο πηγές νερού, πεντακάθαρου, πόσιμου! Συνέχεια της ελαφρά κατηφορικής πορείας με κατεύθυνση τη χαράδρα του Ενιπέα, με μερικά σκαμπανεβάσματα και μια τελική απότομη και σύντομη κατηφόρα, ενώ από κάτω πλέον ακούγεται το ποτάμι να κυλά με βουή. Το μονοπάτι μας ενώνεται με το κεντρικό (Ε4) που διασχίζει τη χαράδρα, ακριβώς μπροστά σε μια από τις πολλές γέφυρες που βρίσκει κάποιος στη διαδρομή του εδώ στο Ε4.
Δεν περνάμε τη γέφυρα αλλά φεύγουμε στην αριστερή και κατηφορική κατεύθυνση, κινούμενοι με την ίδια φορά με αυτήν του ποταμιού. Από εδώ και πέρα, το νέο μας μονοπάτι έχει άλλα χαρακτηριστικά, με αρκετές γέφυρες κάθε τόσο (τέσσερις στο σύνολο) μέχρι να απομακρυνθούμε στο τέλος από το ποτάμι, όπως επίσης σκαλοπάτια, που σε αρκετές περιπτώσεις αποτελούν παγίδες, εξαιτίας της έλλειψης συντήρησης. Η εικόνα τριγύρω είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή αλλά απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή, τόσο στα σκαλιά του μονοπατιού, όσο και στα ξύλινα γεφύρια, που εξαιτίας της υγρασίας, του ενδεχόμενου πάγου αλλά και της απουσίας συντήρησης χρόνια τώρα, είναι ιδιαίτερα επικίνδυνα!
Η 4η στη σειρά γέφυρα που θα περάσουμε, είναι και η μοναδική που συνδέει τις δύο όχθες ενός μεγάλου ρυακιού (Ρέμα Γιάννακα) και όχι του Ενιπέα, προσοχή σε αυτό! Εδώ είναι και το χαμηλότερο υψόμετρο στην καρδιά της διαδρομής του αγώνα, στα 625 μέτρα. Περνώντας αυτή τη γέφυρα, ξεκινά ένας συστηματικός ανήφορος με σκαλοπάτια και στα 100 μέτρα πιο πάνω, υπάρχει μια ανάποδη διχάλα στο μονοπάτι. Ένα δευτερεύον μονοπάτι ξεκινά από εδώ ανηφορίζοντας για την Γκόλνα, σε μια εναλλακτική διαδρομή με τελικό προορισμό το Λιτόχωρο. Στρίβουμε λοιπόν δεξιά σε μικρότερο μονοπάτι (πινακίδα Gkolna) και ξεκινάμε έναν ανεκτό ανήφορο χωρίς ακραίες κλίσεις και με αρκετά τμήματα όπου το μονοπάτι γίνεται μέχρι και επίπεδο. Στα 3 χιλιόμετρα από το ξεκίνημά του σε υψόμετρο 650 μέτρα, το μονοπάτι βγαίνει στην περιοχή της Γκόλνας στα 1000 μέτρα, στο Κ-20 της διαδρομής. Κάπου συναντάμε διασταύρωση τύπου «Τ», με ένα νέο μικρότερο μονοπάτι να φεύγει από το κεντρικό, εκεί πρέπει να στρίψουμε κι εμείς, ακολουθώντας τη διαδρομή του αγώνα! Στο σημείο υπάρχουν πινακίδες, που δείχνουν ότι προς τα δεξιά πάμε στην «Τσουκνίδα», αυτή είναι η κατεύθυνσή μας!
4/5 --> ΓΚΟΛΝΑ – ΝΤΕΛΗ >> 5,4 km / +360m / -540m
Μετά από τα πρώτα πολύ ανηφορικά βήματα, η κλίση εξομαλύνεται εντελώς, η θέα ανοίγει για λίγο χαρίζοντάς μας πανοραμική θέα στις ψηλές κορυφές και σε 200 ακόμα μέτρα βγαίνουμε στην άκρη ενός πλατώματος-ξέφωτου στο δάσος των πεύκων. Εδώ βρίσκεται το σημείο του 3ου σταθμού («Γκόλνα») στο Κ-20 και σε υψόμετρο 1030 μέτρα. Το μονοπάτι της διαδρομής στρέφεται δεξιά σε 90 μοίρες και μετά από 20 μέτρα φτάνει σε τσιμεντένιο τριγωνομετρικό κολωνάκι στην ομώνυμη κορυφή Γκόλνα (1033μ). Το προσπερνά και συνεχίζει μερικά απότομα κατηφορικά βήματα πάνω σε βράχους, για να ξαναγίνει κανονικό μονοπάτι με ήπια κατηφορική κλίση στη συνέχεια. σε δάσος πεύκου και πολύ σύντομα η θέα τριγύρω δίνει την αίσθηση της ράχης. Ο κατήφορος σβήνει και σύντομα δίνει τη θέση του σε αντίστοιχων κλίσεων ανήφορο, πολύ μεγαλύτερο ωστόσο σε διάρκεια. Το αμιγές δάσος πεύκου συνεχίζει τριγύρω μας, με μεγαλόκορμα δέντρα που αν και επιτρέπουν τη θέα είναι απλωμένα σε μεγάλη έκταση και τελικά κρύβουν τα πάντα! Μια σύντομη και απότομη ανηφόρα περίπου 800 μέτρα μετά το κολωνάκι της κορυφής βγάζει το μονοπάτι σε γυμνό έδαφος, με νεαρά πεύκα και ανοιχτή θέα στα βόρεια και δυτικά, όπου δεσπόζουν οι ψηλές κορυφές του βουνού. Εδώ είναι η τοποθεσία «Μελισσαριά» ή «Μελίσσια».
Από εδώ μπορεί κάποιος να συνειδητοποιήσει για πρώτη φορά την πορεία προς την Τσουκνίδα, βλέποντας τη ράχη που βρίσκεται να κάνει μια σύντομη βουτιά και στη συνέχεια να ανηφορίζει δασωμένη με νοτιοδυτική κατεύθυνση προς τα εκεί. Μετά από μικρά σκαμπανεβάσματα στην κακοτράχαλη ράχη, το μονοπάτι κατηφορίζει σχετικά και μπαίνει σε πυκνό δάσος, όπου ισορροπεί την κλίση του και γίνεται επίπεδο και σε μαλακό τερέν. Στα 1200 μέτρα από το υψομετρικό κολωνάκι της κορυφής της Γκόλνας που περάσαμε προηγουμένως, το επίπεδο τμήμα τελειώνει και αρχίζει μακρύς, συνεχόμενος ανήφορος στο πυκνό δάσος. Το ίχνος του μονοπατιού είναι επαρκές και αρκετά ήπιο, σε πολύ πυκνό δάσος πεύκου. Συνεχή ανηφορικά στριφογυρίσματα κερδίζουν συνεχώς υψόμετρο και κάποια στιγμή ενώ η κλίση δείχνει να γίνεται ακόμα πιο έντονη, βγαίνουμε σε ξέφωτο του δάσους, χωρίς όμως η κλίση να σβήνει ούτε στιγμή! Λίγα καγκέλια και πολύ κακό τερέν με πέτρα, μας οδηγούν ακόμα πιο πάνω, όπου για πρώτη φορά μετά από 500 μέτρα από το ξεκίνημα της ανάβασης η κλίση επιτέλους μειώνεται. Η αίσθηση της κίνησης πάνω σε ράχη δίνει έναν άλλον αέρα στον αθλητή εδώ. Συνέχεια με στριφογυρίσματα του μονοπατιού στο δάσος και στη ράχη, δασωμένη κι αυτή, με μικρά και συναρπαστικά περάσματα από βραχωμένα κομμάτια με την κλίση να μεταβάλλεται κάθε τόσο αλλά πολύ πιο ήπια πλέον και στο τέλος έξοδος στο χαρακτηριστικό ξέφωτο της Απανής Τσουκνίδας, στα 1335 μέτρα υψόμετρο (πινακίδες), στο Κ-23 της διαδρομής, όπου και "Σημείο Ελέγχου".
Από εδώ ξεκινά μια μεγάλη κατάβαση τριών χιλιομέτρων, μέχρι να φτάσουμε στον 4ο και τελευταίο σταθμό του αγώνα. Αρχικά η κατηφορική κλίση του μονοπατιού με νοτιοανατολική κατεύθυνση είναι πολύ ήπια, σε ένα περιβάλλον με ψηλόκορμα πεύκα. Οι κλίσεις παρότι αυξάνονται, δεν παύουν να είναι ήπιες και μετά από τα πρώτα 500 μέτρα μάλιστα, η κλίση εκμηδενίζεται για κάποια απόσταση. Το χαρακτηριστικό σημείο εδώ είναι κάποιες πινακίδες που διαχωρίζουν τις κατευθύνσεις σε μια διχάλα. Εμείς ακολουθούμε την αριστερή (DELI). Εδώ είναι η τοποθεσία «Κάτω Τσουκνίδα», στα 1220 μέτρα υψόμετρο. Συνεχίζουμε σε πολύ ήπιες κατηφόρες για λίγο ακόμα και στη συνέχεια οι κλίσεις μεγαλώνουν, το τερέν γίνεται χειρότερο και αρχίζουν αρκετά ζιγκ-ζαγκ στο μονοπάτι για μεγάλη απόσταση. Κάποια στιγμή η κλίση πάλι σβήνει εντελώς και κινούμαστε με άνεση σε επίπεδο μονοπάτι για αρκετή απόσταση, μια πολύ ευχάριστη διαδικασία. Μερικές ακόμα στροφής σε μικρές κλίσεις και φτάνουμε στην τοποθεσία «Ντελή» στο Κ-26 της διαδρομής, σε υψόμετρο 850 μέτρων. Εδώ βρίσκεται ο 4ος και τελευταίος σταθμός του αγώνα.
5/5 --> ΝΤΕΛΗ - ΛΑΚΚΟΣ >> 6,2 km / +160m / -720m
Από τη διχάλα του μονοπατιού στου Ντελή, όπου και ο σταθμός, στρίβουμε αριστερά με κατεύθυνση βόρεια προς Γκόλνα. Το μονοπάτι αρχικά κινείται σε ισοϋψή αλλά στη συνέχεια κάνει μια μικρή βουτιά σε στεγνή ρεματιά και αμέσως μετά μπαίνει σε παρατεταμένο ανήφορο αναπτύγματος 700 μέτρων και υψομετρικής 100 μέτρων. Τελειώνοντας αυτό, το μονοπάτι ακολουθεί ευθύγραμμη ως προς το υψόμετρο πορεία για ακόμα 300 μέτρα και μέσα σε τεράστιο ξέφωτο συναντά ξύλινο κιόσκι στην ευρύτερη τοποθεσία της Γκόλνας, στο Κ-27 και σε υψόμετρο 930 μέτρων.
Από το κιόσκι παίρνουμε το δεξί και κατηφορικό σκέλος του μονοπατιού, αυτό που κατευθύνεται ανατολικά προς το Λιτόχωρο. Το μονοπάτι κατηφορίζει αρχικά σε αραιό θαμνότοπο, γρήγορα όμως μπαίνει σε δάσος και συνεχίζει την κατάβασή του σε άσχημο τερέν, με πολλή φυτευτή αλλά και ελεύθερη πέτρα, παρά το γεγονός ότι είναι πολυσύχναστο και καλογραμμένο! Απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή, σχεδόν σε κάθε συνθήκη ή κατάσταση, ακόμα και στεγνό. Συνεχή στριφογυρίσματα επιτρέπουν στιγμές μόνο να δει κάποιος το Λιτόχωρο κάτω χαμηλά του αλλά και τη θάλασσα στο βάθος. Μετά από 1,8 χιλιόμετρα κατάβασης το μονοπάτι πέφτει στην αυλόπορτα κτήματος από ξενώνα! Εδώ, ακολουθούμε τον κατηφορικό τσιμεντόδρομο δεξιά, για 50 μέτρα όμως μόνο, μέχρι να δούμε στα αριστερά μας μέσα στην πυκνή βλάστηση το μονοπάτι να κατηφορίζει και πάλι. Το ακολουθούμε και σε 150 μέτρα ξαναβγαίνουμε σε δρόμο, άσφαλτο αυτή τη φορά! Κινούμαστε για 30 μέτρα προς την κατηφορική του κατεύθυνση και φεύγουμε αριστερά από το δρόμο (υπάρχει μόνιμη σήμανση όλο το χρόνο!).
Εδώ υπάρχει μονοπάτι που κατηφορίζει μέσα σε δάσος από πλατάνια και βελανιδιές. Χαρακτηριστικά, λίγο πιο κάτω προσπερνάμε βαριά μεταλλική κατασκευή (ράμπα), ενώ στα αριστερά μας όχι μακριά, βλέπουμε το μικρό ξωκλήσι των Αγίων Αποστόλων, χωρίς όμως να κατευθυνόμαστε εκεί! Λίγος κατήφορος ακόμα (περίπου 200 μέτρα) και κάνουμε μια κοφτή αριστερή στροφή προς το βορρά, περνώντας ένα μικρό αλλά χαρακτηριστικό ρυάκι που προηγουμένως το είχαμε δίπλα μας κατηφορίζοντας. Τώρα κινούμαστε χωρίς ιδιαίτερες κλίσεις πάνω σε καλογραμμένο μονοπάτι και σε λιγότερο από ένα χιλιόμετρο φτάνουμε στη συμβολή του με μεγαλύτερο, που είναι το Ε4. Δεξιά και κατηφορική φουρκέτα εδώ, με σκαλιά αρχικά και φυτευτό άσχημο βράχο στη συνέχεια, για να πέσουμε τελικά στο επίπεδο πλακόστρωτο (τσιμεντόπλακες) που καλύπτει το αυλάκι ύδρευσης και αποτελεί πρώτης τάξεως μονοπάτι για περιπατητές. Στο πλακόστρωτο κινούμαστε με δεξιά κατεύθυνση και σε λιγότερο από 200 μέτρα φτάνουμε σε άνοιγμα με χαρακτηριστικό ξύλινο οίκημα. Εκεί στρίβουμε αριστερά κατηφορικά και ακολουθούμε υποτυπώδες μονοπάτι που με διάφορους ελιγμούς μας οδηγεί τελικά στη σιδερένια γέφυρα που είχαμε συναντήσει και αφήσει στο ξεκίνημα της διαδρομής! Τώρα πια την περνάμε απέναντι και στρεφόμαστε δεξιά, ακολουθώντας τα 800 μέτρα του μονοπατιού της εκκίνησης, φτάνοντας στον Λάκκο, όπου και το τέλος της διαδρομής!
